Srpska pravoslavna crkva i njeni vernici 27. januara slave Svetog Savu, praznik posvećen ocu srpske duhovnosti, kulture, osnivaču srpske crkve i prosvetitelju.
Sveti Sava rođen je 1169. godine kao Rastko Nemanjić u gradu Rasu i bio je najmlađe dete velikog srpskog župana Stefana Nemanje i njegove žene Ane. On je bio srpski princ, monah, iguman manastira Studenice, književnik, diplomata i prvi arhiepiskop autokefalne Srpske pravoslavne crkve.
Sveti Sava je ustanovljen kao školska slava 1840. godine na predlog Atanasija Nikolića, rektora Liceja u Kragujevcu, i slavi se kao zaštitnik škole, učitelja i đaka. U odluci tadašnjeg Popečiteljskog prosveštenija, predstavnici državne i crkvene vlasti propisali su da se Sveti Sava proglašava za „patrona svih naših škola i da se najsvečanije proslavlja“.
Srbi veruju u moći predskazanja na ovaj praznik – ako grmi, u narod se uvlači strah da će se desiti nešto loše. Ako je sunčan dan, onda se svi nadaju rodnoj i srećnoj godini. Veruje se da je svetitelj toliko moćan da može da umiri more i oluje kao i da stvori vodu iz kamena.
Za Svetog Savu kažu da je bio i zaštitnik svih pastira i stoke, pa se na njegov praznik ona nekad puštala sam sama na ispašu. Kao jedina mera zaštite smatralo se da je dovoljno da se ne nosi crvena boja da ne bi privlačila vukove. I danas po tradiciji mnogi to ne čine.
