Fudbalski vremeplov svedoči da je prvu fudbalsku u Kladovo pre 92 godine doneo Oleg Đermanov izbeglica ruskog porekla, a godinu kasnije na lokaciji Bara napravljeno i prvo igralište. Dve godine kasnije 20. novembra 1932. trgovci i zanatlije osnovali su klub kojem dadoše ime Đerdap po klisuri kroz koju se probija Dunav velika reka koja je hranila brojne porodice težaka koji su voleli fudbal.
Vremena i države su se menjali, klub je opstajao zvao se Venecija i Omladinac, pa ponovo Đerdap. Na stadionu pored Dunava marširale su brojne generacije asova, najupečatliviji utisak ostavili su Đorđe Nedeljković- Mali Gaja kojeg je svojevremeno legendarni trener Vujadin Boškov odveo u novosadsku Vojvodinu, dok je Ivan Mladenović bio perjanica niškog Radničkog na fudbalskim terenima širom velike Jugoslavije, kasnije su na prvoligaškoj sceni igrali Zoran Ilijević (Radnički Niš) i Goran Matović (Bežanija, Sutjeska, Zeta). Rekorder po broju odigranih utakmica je Radoje Đurović (blizu 700), a mnogo više su mogli Ratomir Lilić, Petar Sandulović i Saša Dimitrijević.Nemerljiv trag su ostavili braća Golubović, Tomislav Fusa Barbatesković, Vladimir Kacarević,Zoran Milonjić, Slobodan Ilijević,Ljubomir Mladenović, Zoran Radovanović,Zvonimir Miletić,Nikola Radanović, Ljubiša Ciklušević,Dragan Čokanjelović, Nenad Panić,Nemanja Popović, Dragan Grekulović …. i mnogi drugi za čije bi pominjanje imena bila potreba knjiga sa desetine i više stranica svi su ostavili nemerljiv doprinos kao i trener Petar Tihojević. Fudbalska istorija pamti da je prvi predsednik Đerdapa bio Dragoljub Tašić, čuveni trgovac iz Kladova koji je kupio prve dresove bele boje, šiveni su u Radeničkoj krojačkoj školi u Kladovu. Sledeća garniture bila je žuto-plave boje, a kupljena je u rumunskom gradu Turnu Severinu.
Prvo zvanično takmičenje Đerdap je započeo početkom pedesetih godina prošlog veka u Negotinskom podsavezu, put do Niške zone (1967.) bio je trnovit , ali se tu nije stalo jer je 1977. godine ispunjen najveći san plasmanom u Srpsku ligu. Na stadionu pored Dunava gostovali su i bodove ostavljali Mačva, Čukarički, Zemun, Novi Pazar…Tu generaciju predvodio je Sladoje Bilav legendarno levo krilo za kojeg je 1. Jula 1976. Godine Slobodan Ćosić čuveni generalni sekretar “crveno-belih” zatražio “ ..sva potrebna dokumenta za njegovu registraciju za Crvenu zvezdu …” uz obštećenje od 50.000 dinara što je bilo u skladu sa tadašnjim propisima FSJ, ali su to u klubu prećutali. Dres Đerdapa nosile su brojne generacije Kladovčana igrajući u opancima, gumenjacima, cipelama, cokulama, a tek kasnije u patikama i kopačkama. Nema više Bare igrališta na kojem je 1935. godine odigrana prva noćna utakmica, a kao rasveta služile su baklje oko terena, zaboravilo se i ime Venecija po sećanju na česte poplave jer se na igralište Dunav izlivao. Tako je bilo nekada, danas za loptom na Gradskom stadionu trče neki drugi klinci, a klub bogate tradicije pred malobrojnom publikom za bodove igra u zoni Istok. Nekada posle nedeljnog ručka Kladovljani su porodično dolazili na utakmice na stadion u tvrđavi „Fetislam“ , jer važno bilo, gledati fudbalsku utakmicu, za Đerdap navijati, ali biti i viđen. Danas su ostala samo sećanja na vremena kada je stadion u tvrđavi „Fetislam“ bio stecište većine meštana varoši u kojoj se navijalo za Zvezdu i Partizan, a Đerdap se voleo. Nažalost odavno nije nije tako,ali I to je deo istorija kluba koji na fudbalskoj mapi Srbije bitiše 90 godina i sigurno zaslužuje više od četvrtog ranga u kome godinama tavori. M.Ružojević
LOPTALI SE I SA TURCIMA
Nakon osnivanja Đerdap je najpre utakmice igrao sa rumunskim klubovima iz Oršave I Turnu Severina, pa tek onda sa komšijama iz Negotina, Donjeg Milanovca, Zaječara iMajdanpeka. Kladovčani su igrali I sa Turcima na ostrvu Ada Kale do kojeg su stizali u čamcima preko dunavskih talasa.
